"แม่"เป็นคำที่มีเพียงหนึ่งพยางค์ เเต่เต็มเปี่ยมความหมายอันลึกซึ้ง หาซึ่งคำบรรยายได้ยากยิ่งนัก
การที่ผมมีวันนี้ได้เพราะแม่ของกระผมนั้นเองครับ ตั้งเเต่เกิดมา เเม่ของผมก็ได้เลี้ยงไว้อย่างดี จนกระทั่งในช่วงอายุ 3 ขวบ แพทย์ตรวจพบว่าผมเป็นโรคออทิสติก แม่ก็ไม่ทิ้งผม แม่ก็พยายามอย่างสุดความสามารถในการหาทางรักษาผม โชคดีที่ตรวจพบทัน เเล้วรักษาเร็ว เเละผมก็เป็นโรคออทิสติกชนิดไม่รุนเเรง ทำให้รักษาให้เป็นปกติได้ในระยะเวลาอันสั้น
เเม่ของผมคอยสนับสนุน เเละเป็นเเรงกายเเรงใจ ในการกระทำสิ่งต่างที่เป็นสิ่งที่ดีเเละเป็นประโยชน์ ซึ่งผมนั้นมีความสนใจในด้านวิทยาศาสตร์เเละเทคโนโลยี เเม่ของผมก็หาสื่อดีๆ อันเช่นหนังสือต่างๆ เเละเเม่ของผมจะตักเตือนเวลาที่ผมทำไม่ดี ในบางครั้งผมนั้นจะมีปัญหาไม่ว่าจะเล็กหรือใหญ่ แม่คนนี้เเก้ปัญหาให้ผมได้เสมอ
แม้ว่าในบางครั้งบางทีกระผมอาจมีเรื่องทะเลาะกับบ้าง แต่ผมก็เข้าใจในสิ่งที่เเม่จะบอก เเละรู้สึกผิดที่กระทำอย่างนั้น เเละสุดท้ายนี้ก็ขอจบด้วยกลอนเกี่ยวกับวันเเม่กลอนนี้
" ขอขอบคุณฟากฟ้าใหญ่อันไพศาล
ที่บันดาลตัวผมเป็นลูกแม่
หากผมผิดทำพลาดประมาทแท้
ลูกขอเเค่การอภัยจากมารดา
พระคุณแม่ประเสริฐกว่าคุณทั้งหลาย
ทั้งหญิงชายสรรเสริญอย่างนักหนา
สุดจะหาคำพูดใดอวยมาตา
เราจึงมากล่าวคำ"เรารักแม่" "
ไม่มีความคิดเห็น :
แสดงความคิดเห็น